nanəcib

nanəcib
sif.is. <fars. na. . . və ər. nəcib> Haqq-say itirən; nankor, şərəfsiz, yaramaz, namərd, bədəsil. Nanəcib adam. – <Hafizə xanım:> Gəl bundan sonra nanəcibə yaxşılıq elə. Ə. H.. <Nəbi:> Amma bizim bu nanəcib bəylərimiz davam edirlər. S. S. A.. Nanəcib çıxmaq – yaxşılığını itirmək, haqq-say itirmək, zəhməti batırmaq. <Mələyin anası:> Gədə çox nanəcib çıxıb. M. İ..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • nanəcib — f. və ə. 1) nəcabətsiz, əsli nəsəbi olmayan; 2) tərbiyəsiz, yaramaz …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • bədəsl — f. və ə. zatı pis olan; alçaq, nanəcib …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • fürumayə — f. «alçaq mayalı» alçaq, nanəcib, bədəsil …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • nacins — f. və ə. Id 1) cinsi pis; 2) nanəcib …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • napak — f. 1) pak olmayan; murdar; 2) bədəsil, nanəcib; 3) günahkar, təqsirkar …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • kəmfürsət — sif. <fars. kəm və ər. fürsət> Tündxasiyyət, tündməcaz, tez özündən çıxan, kəmhövsələ. Kəmfürsət adam. – <Amaliya> Otellodan əhvalı bilib, başlayır onu danlamağa və ağzına gələn sözləri kəmfürsət ərəbin haqqında söyləməyə. F. K..… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • nacins — sif. <fars. na. . . və ər. cins> 1. Cinsi təmiz olmayan, cinsi pozuq; cinssiz. Nacins qarpızın toxumu çox olar. (Ata. sözü). 2. Alçaq, nanəcib, rəzil. <Qətibə:> Nacins qız öz sevgilisini öldürmək istəmədiyi üçün oğlu ölmüş ana kimi… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • naxələf — sif. <fars. na. . . və ər. xələf> Əcdadına, əslinə, əsli nəsəbinə layiq olmayan. Naxələf övlad. – Cahıllıq zamanı keçibdir əgər; Yenə yüz naxələf oğlana dəyər. Q. Z.. Ax, naxələf oğlum, nə yaman eşqə düşübsən; Ey kaş, usanaydın! M. Ə. S..… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • təbəqə — 1. is. <ər.> 1. Bir şeyin başqa bir şeyin üstünü örtən kütləsi və ya hissəsi; qat, lay. Buz təbəqəsi. Hava təbəqəsi. – Qarın nazik təbəqəsi qırova bənzəyirdi. M. Hüs.. Havaya qatı bozumtul toz təbəqəsi qalxırdı. Ə. Ə.. 2. Adamların,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • xəcalət — is. <ər.> 1. Utanılacaq hal, utanmağa səbəb olan şey, utanma. <Gülzar:> Allah, xəcalətimdən bibimin üzünə baxa bilmirəm. S. S. A.. İndi qonaqlardan çoxu sanki bir xəcalət hissi duyaraq, başını aşağı dikmişdi. Ə. M.. // Xəcalətli.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”